VREES
door Khalil Gibran


Er wordt beweerd dat de rivier beeft
voor ze de zee binnengaat.

Zij kijkt terug op het pad dat ze aflegde:
neerstromend van bergen,
kronkelend doorheen bossen en dorpen.

En nu ziet zij een oceaan voor zich
die zo enorm is
dat erin stromen
neerkomt op verdwijnen.


Maar er is geen andere weg.
Een rivier kan niet achterwaarts stromen.

Niemand kan achterwaarts gaan in de tijd.
Het bestaan laat dat niet toe.


De rivier moet wel het risico nemen
om de oceaan binnen te gaan.
Alleen dan kan de angst verdwijnen
want de rivier zal dan weten
dat het er niet om gaat te verdwijnen in de oceaan
maar zelf de oceaan worden.